İslam´da Ruh Anlayışı

Kur'an-i Kerim’de insanın varlığı için ruh kelimesi kullanılmamıştır. Bu anlamı ifade etmek için nefs kelimesi kullanılmıştır. İnsana ruh üflendi ifadesi yanlıştır; doğrusu ruh tarafından üflendi demektir. Burada üfleyen parçalanmıyor, hulul etmiyor, sadece etki ediyor. İnsana ruhumuzdan üfledik ifadesi yukarıda açıkladığımız tarzda anlaşılmadığında Allah Teâlâ ile insan arasında ontolojik bir bağ olmaktadır ki bu da imkânsızdır. Bu anlayışa göre herkes Allah Teâlâ’dan bir parça taşımaktadır ki bu Allah Teâlâ’nın bize ifade ettiği anlayışa tamamen zıttır. Allah Teâlâ üflemekten münezzehtir. Bu itibarla ruhun Allah Teâlâ’nın bir parçası olması, tevhid inancına aykırıdır. Böyle bir durumu Kur’an’ın onaylaması mümkün değildir. Sonuç olarak ruh kavramı Kur’an’da Cebrail'in adı olarak geçmektedir. Bazı müfessirler ve kelamcılar bu anlamı fark etmişler ve Kur’an’ın tevhid konusundaki hassasiyetini dikkate alarak ruh kelimesini Cebrail olarak anlamış ve yorumlamışlardır. Âlimlerin bir kısmı ise Yunan Felsefesinin ve doğu dinlerinin etkisinde kalarak Kur'an-ı Kerim’in bildirdiğinden ziyade yabancı kültürlerin bakış açısıyla Kur'an-ı Kerim’i yorumlamışlar .