Sosyal Devletten Tüccar Devlete

Orda bir köy var uzakta. Küresel köy. O köy, her gece yatağa aç giren 1.4 milyar insanın köyü değil. Bu köyde, sağlık hizmetlerine erişemediği için her gün 50.000 insan ölüyor. Bu köyde bir teknik direktörün aylık kazancı 300.000 € iken, bir üniversite profesörünün aylık kazancı sadece 2.000 € ediyor. Bu köyde 350 işadamının kârı, 250 bin sanayi işçisinin iki katına karşılık geliyor. Birilerinin yoksulluğunun diğerlerinin zenginliği olduğu bir köy bu. Buna şaşmamak gerek, çünkü kapitalist üretimde amaç, insan ihtiyaçlarını karşılamak değil, artı-değer üretmektir. Yaratılan artı-değer her seferinde, onu üreten işçi ile sermayedar arasında bölüştürülmek yerine, sermayeyi genişletmekte kullanıldığı için, adaletsizce büyüyen bir sistemdir. Bu sistemde, ekonomi toplumun hizmetinde değil, toplum ekonominin hizmetindedir. Amaçlarla araçlar ters-yüz olduğu için sürdürülemez bir sistemdir bu. Sermaye büyütmek yegâne amaç olduğu sürece, kapitalizm her seferinde daha çok zenginlik üretirken daha da çok yoksulluk üretmektedir. İşte bu kitapta Türkiye’de nasıl kurumsallaştığı incelenen bu düzenin yeni adı neo-liberalizmdir. Neo-liberalizm kısaca yoksulluğun küreselleştirilmesidir.